çaycı hastalanıp bigün, işe gelemediydi.. hayat durdu şirkette..
sallama çay almaya gidenler, ketıl peşinde koşanlar, en yakın kaavede mola verenler.. felakete dönüştüydü saatler.. ve ben dert yandım idi dostlarıma;
-”yahu, bizlerden herhangi birimiz işe gelmezsek, hiç bişi kaybetmez şu ülker.. bi şirketteki en önemli adam çaycıymış meğer”!!
uzun seneler sonra, ”çocuklar duymasın” adlı dizide, aynı espriyi ”taşfırın erkeği haluk”tan duyunca içim sızladı tabi..
yoo, esprim çalındı falan diyecek diğilim, ne münasebet, sadece birol güven boğaz’da yalıda oturuyo, ben sürünüyom..
haksızlık bu.. bilin yeter..
***
dert yandığım dostlar, ülker’in genç yönetici kadrosuydu..
yeni girmiştik bünyeye.. gayet dindar heriflerden oluşan (ast ve üst) eski personelin arasında uzaylı gibi dururduk aynı.. demek ki ülker ailesi bi ”değişim” başlatma kararı almıştı, ilk kobaylar bizlermişiz.. anlatiyim;
birimiz reklam’ın başındaydık.. birimiz promosyon’ların.. birimiz finans’ı yönetiyorduk.. birimiz süpermarket piyasasını.. birimiz istanbul satış bölge’yi.. bencileyin de ”ülkershop” mağazalar zincirini anadolu’ya yayma işini..
ekonomi dergilerinde adımız geçiyordu falan; ”sabri ülker’in prensleri” deyu.. maaşlar dolgun, cüzdanlar şişkin, havalar binbeşyüz..
anlayın yeter..
***
biz, çok şık, pek bakımlı ve aşırı lüküs kravatlı yeni herifler, doğrudan genel müdür’e bağlıydık.. genel müdürse direkt aile’ye.. yaani sabri ülker’e ve oğlu murat bey’e.. o kadar ki yerleştik en tepelere aniden.. ”noolduk ulan, burası neresi” ruh halindeydik resmen..
hergün toplantılar falan oluyordu..
boş boş gonuşup duruluyordu.. ben o zamanlarda da 10 dakkadan fazla ciddi duramaz, olayları genelde annannemin bakış açısıyla değerlendirirdim..
özellikle sabri bey’in çok hoşuna giderdi bu;
-”gürsel bey evladımı dinleyelim bakalım.. annannesi olsa ne der imiş”??
şirketi bi müddet rahmetli annannem yönetiyo gibi bişi olduydu..
zaten biliyordum, dediydi bize sabri bey;
-”her konuyu diğil, ama zaman zaman hanımlarınıza danışın.. bizim göremediğimiz bi noktayı onlar mutlaka görür”..
***
genel müdür dediğim adamcaaz, halaa emin diğilim, iyi miydi kötü mü??
arada derede kalmış gibiydi sanki.. ne tam dindar, ne tam çağdaş..
-”yaa çocuklar, ilim yayma cemiyeti yararına bi konser var bu gece, biletleri bana da geldi.. gerçi şimdi size versem, gidin desem hiçbiriniz gitmezsiniz.. ama bizden birileri orada olsa iyi olur”
-”durun lan, en iyisi ben gidiyim”
-”olleyyyyy be müdürüm”..
***
çiçek pasajı’ndaydık bizse aynı gece.. sabri bey’in prensleri güya.. tööbe!!
emre-sedat-gürsel-memet-semih-burhan..
-”oolum asıl ilim bu, hadi yayalım güzelleşelim” diyordum hep..
kadeh kaldırın yeter..
***
hiç bize bulaşmayan köklü bi kadro da vardı helbet bünyede..
mütedeyyini de mevcut idi aralarında, yobazı da..
birbirimizi kırmadan, incitmeden, hatta giderek sevmeye de başlayarak, işimizi yapardık sırf.. sevkiyat amiri cihan abi de bu eskilerden biriydi.. 25 yıllık sevkiyat amiri ülker’in..
despot, ciddi, bürokrat, suratsız, ödünsüz, kuralcı, göreviyle bütünleşmiş, kimseyi takmayan.. her gün işimiz düştüğü için, en çok ödümüzü koparan.. halbuki şirket şemasında üst’ü olduğumuz abimiz!!
-”alo cihan abi, ankara mağazalarım çokomel bekliyo”
-”gürselcim, şu an tır yükleyecek pozisyonum yok”
-”alo cihan abi, istanbul mağazalarının malını ne yaptık”
-”burhancım, başımı kaşıyacak pozisyonda diğilim”
-”abi yolda kaç kamyonumuz var bu sabah logosu yapılmamış, rapor verecem yukarıya”
-”emrecim, burası ana baba günü.. kalabalığın pozisyonunu bi görsen.. sonra arasam seni yavrum”..
***
biz yenileri biraz da sevgili cihan abi’mizin ”pozisyon” sözcüğü kaynaştırmıştı o dönem..
arardık birbirimizi cepten misal, genelde dışarlarda olan ben olurdum;
-”alo gürselcim, memet ben, nerdesin kardeşim”
-”erzurum’dayım memet.. buradaki ekiple toplantıdayız”
-”valla pozisyon ofsayt memet.. millet birdenbire apdes almaya indi.. namaz vaktiymiş”
-”valla ayaklarını lavaboya kaldırıp apdes aldılar, takunya falan.. şaşırdım kaldım”
-”valla diyom.. bekliyom işte bi başıma.. toplantı pozisyonu bi bitsin, dönecem akşama”..
-”gece pasaj’da rakı pozisyonunda oluruz ha”
-”tamam ben paraşütle atlarım beyoğlu semalarından.. emre yanında mı”
-”yok o reklam pozisyonunda”
-”tamam selam herkese.. emre’ye söyle pozisyonunu bozmasın, geliyom”
-”bi isteğin var mı baba”
-”fabrikayı havaya uçurmayın yeter”..
***
bazen de şirket içi ”gizli yazışmalar”..
aramızda tabii.. herkese açık yazılsa, cihan abi de görecek, ayıp olacak..
misal, semih yazmış finans’tan, sadece 5’imize hitaben;
-”maaşları cuma’dan yatırıyom.. pazartesiyi bekleme pozisyonunda diğilsiniz”..
-”pozisyonunu yiyim senin”
-”susun lan”
****
cihan abi’yle anılarımız çok..
bi şeker bayramı arefesi..
tüm alt personelime izin verdimdi öğlen sonrası;
-”gidin lan erkenden memleketlerinize”.. akşama ben de giresun’a gidecektim çünkü..
cihan abi arıyo yana yakıla;
-”gürselcim, bayramda nöbetçi bırakman laazım, biliyon di mi”?
-”abi kimse bişi demedi.. gönderdim herkesi.. valla bilmiyordum bu kuralı”
-”yapma abi, uçak biletim cebimde, valizim odamda, topkapı’dan yeşilköy’e geçecem iş çıkışı”
-”dur ben bi hanıma soriyim, bayramda pozisyonumuz neymiş.. senin yerine ben kalırım, evde bi misafir pozisyonu yoksa”..
kalmıştı da canım abim..
***
ayrıldık birer birer çok sevdiğimiz yuvamızdan..
ülker bizden sonra kanatlandı uçtu..
yakinen izliyorum, çok değerli profesyonelleri bünyeye kattı.. hepsi de bizden iyi herifler elbette..
köhne zihniyetten de kurtuldu ülker’imiz, çalışanların yarısı gadın oldu.. benimse, sekreterim bile erkekti la.. çocukcaaza az sitem etmiyordum;
-”yaa hüsnü, sarışın diğilsin, mini etekli diğilsin.. bari hiç olmazsa erkek olmayaydın lan”..
ilk göz ağrımızdır ülker, laf söyletmeyiz kimseye..
***
ve bu yazıyı yazmadan önce, bayaa bi telefon trafiği yaptım eski dostlarla.. hepsi iyiler, hepsi halaa geçmişteler, hepsi halaa ülker’ciler, hepsi halaa çocuk gibiler..
onu bunu sorarken cihan abi’yi de sordum tabi.. emekli olmuş çoktan.. öyle duymuşlar.. daha da görmemişler..
-”öldü diye anlatıldı, ama emin diğilim” dedi sedat..
telefonunu bilen de yokmuş aksi gibi..
***
ne yani?
ölmedin di mi abi? yalandır di mi?
başını kaşıyacak pozisyonun yoktur di mi abi?
iyiyim abi.. kalbimi fabrika’da bıraktım, 25 yıldır o pozisyonda duruyom..
1
