Oyuncu Hayal Köseoğlu: “Geçen sene yaşadıklarımdan biraz bahsetmek istiyorum. Geçen sene neredeyse her sabah uyandığımda ‘Hayal Köseoğlu yürekleri hoplattı!’ başlığı altında 15 yaşından beri ettiğim dansın, fotoğraf çekimlerinde verdiğim pozların, arkadaşlarımla, ailemle sahilde çektirdiğim bikinili fotoğrafların, kısacası bedenimin seksüalize edilmesini, imajımın erotize edilmesini izledim. Bundan rahatsızlık falan da duymadım. Benim görünüşümün, enerjimin, kişiliğimin ve dişiliğimin bu imajı çağrıştırabildiğinin genç kızlığımdan beri farkındayım. Ayrıca içinde bulunduğum sektörün neyi nasıl kullanabileceğini bilecek kadar da uzun süredir sektördeyim. Bir fotoğrafın ne etki yaratacağını da koyarken bilecek, hesap edebilecek ve lehime çevirebilecek kadar da kafam çalışıyor. Bedenimdeki avantajların ve dezavantajların magazin tarafından nasıl kullanılabileceğini de çok iyi biliyorum. Mesela bu sene pandemideki aldığım kilolarla sahilde çekilen fotoğraflar da çok travmatik olmasına rağmen o yüzden bana o kadar dokunmadı. Çocukluğumdan beri yerli/yabancı magazinde kadınların bedenlerinin eğlence malzemesi olarak kullanılmasına binlerce kez şahit oldum. Ya seksüalize edilir ya da seks çağrıştıramayacak kadar kusurlu olduğu için alaşağı edilir. Bunu anlayabiliyorum. Başrolünde oynadığım film yurtdışından ödülle döndüğü gün sabah kalkıp gördüğüm haberin “Dekolteli fotoğraflarıyla yürek hoplattı” olması da problem değil. Veya geçen sene 4 filmde, 1 reyting rekortmeni dizide, 1 oyunda oynayıp, 2 milyon dinlenen bir şarkı çıkarmama rağmen, bir yan karakter olarak Twitter’da tt olmama rağmen bana her röportajda sorulan ilk sorunun direk dansı olmasını da anlayabiliyorum. Ama en anlayamadığım şey, herkes bedenimi istediği gibi kullanırken benim kullanmamın yasak olması. Tepedeki biri karar verdiği anda benim bedenime istediği manşeti atabilir, gizlice fotoğraflarımı çekip üzerimden istediği haberciliği yapar ama ben istediğim fotoğrafı koyamam öyle mi? İşte buna yokum sevgili dünya. Korkmayın ısırmaz.”

Şarkıcı Sıla Gençoğlu: “Her yıl 8 Mart oluyor. Bir araba laf. Kocaman cümleler. Dilde cesaret, ahkâm, eller taş altında. İcraat yok. Değişmeyen, değiştiremediğimiz her şeyin suç ortağıyız.”

Şarkıcı Hadise: “Keşke bugün renkli ve mutlu bir fotoğraf koyabilseydim buraya. Ben çok üzgünüm, hepimiz çok üzgünüz. Lütfen kadınlarımızı koruyan yasalar, cezalar gelsin. Kadınların korkarak ve şiddet görerek hayatlarına devam etmeye çalıştığı bir dünyada kadınlar günü kutlamak istemiyorum.”

Oyuncu Hazal Kaya: “Buraya neşeli, umut dolu, geleceğe dair güzel temennilerle biten bir kutlama yazısı yazmak isterdim ama ne mümkün…Ben bu topraklarda doğdum, büyüdüm. Burada yaşıyorum, burada üretiyorum. Ülkemi yaptığım işle dünyanın büyük kısmında temsil ediyorum. Bu ülkede yalnızca kadın olduğum için can güvenliğimin olmadığını hissediyorum. Korku ve dehşet içindeyim. Gözyaşım hep gözümün kenarında olan biteni izliyorum. Her gün hapse atılmamış iki üç katilin aramıza geri döndüğünü biliyorum. Her gün zarar görmekle, öldürülmekle, çocuğunun, anne babasının canıyla tehdit edilen onlarca kadının yardım çığlıklarına kulak tıkandığını cinayet haberlerinden, artık aramızda olmadıkları için öğreniyorum. Yüzler, isimler, şehirler, dehşetin boyutları, şekli hepsi değişiyor ama katillerin ifadeleri aynı… Halleri iyi bulunsun diye ne yapmaları gerektiğini, kadınla ilgili şüphe yaratabilmek(?!) için ne söylemeleri gerektiğini ama en kötüsü yaptıklarının yanlarına kar kalacağını biliyorlar. O yüzden durmuyor bu şiddet. Özgüvenleri yüksek, ‘yırtacaklarına’ inançları tam. Öyle ki başlarını dimdik görüyoruz gazetecilerin çektikleri fotoğraflarda. Ben burada doğmuş, burada büyümüş, bu ülke için üreten, bu ülkeyi temsil eden, bu ülkeyi çok seven ve burada yaşamak isteyen genç bir kadın olarak kutlamam gereken bu günde kendini kadın olarak tanımlayan bütün kardeşlerim ve kendi adıma haykırıyorum: Kadın cinayetlerini durdurun! İstanbul Sözleşmesi’ni uygulayın! Yaşamak istiyoruz!

Sanatçı Nazan Öncel:” Münevver Karabulut’u hatırladınız mı? Ceren Özdemir’i, Özgecan Aslan’ı, Pınar Gültekin’i, Değer Deniz’i, Emine Bulut’u, Aylin Sözer’i, Vesile Dönmez’i, Selda Taş’ı, Gülseren Yılmaz’ı, Betül Tuğluk’u, Aleyna Yurtkölesi’ni, Feyzanur Saydam’ı, Duygu Delen’i, Melek Ayaz’ı, Gizem Filiz’i, Alev Seçer’i, Gülüstan Doku’yu, Zeynep Şenpınar’ı, Gamze Kaçar Bozkurt’u, Hanım Pınarlı’yı, Fatma K.’yı, Fatma Altınmakas’ı, Ceren Yıldız’ı, hatırladınız mı? Ceylan Aslan’ı, Selma Tetik’i, Gönül Özcan’ı, Ayşegül Aktürk’ü, Halime Şenal’ı, Dursiye Sağlam’ı, Gülseren Yılmaz’ı, Bahar Özcan’ı, Duygu Deren’i, Aslıhan Kılıç’ı, Tuğba Erkol’u, Zahide Oğuz’u, Şeyme Yıldız’ı, Gülay Uygun’u, Pınar Baykan’ı, Döndü Şengül’ü, Merve Aslan’ı, Tuğba Anlak’ı, Neslihan Yılmaz’ı hatırladınız mı? Hatırladınız mı Ece Çiçek’i? Daha kaç çiçek solacak diye nicelerini hatırladınız mı? Diyeceklerim bu kadar.”

Oyuncu Beren Saat: “Kadınlar beraber çıkacak aydınlığa. Sabırla, kararlılıkla, ezmeden, çelmeden… Esas meselemizin cinsiyet eşitsizliğini gelecek kuşaklara aktarmak isteyen ve ne yazık ki araç olarak da yine kadınları kullanan; güçlü kadın figürleri hayatın her alanından dışlamaya niyet etmiş, çağ dışı zihniyetle mücadele etmek olduğunu unutmadan… Atiye’nin yaratıcı ve üretken kadınlarından gülümseyen bir 8 Mart albümü… Dünya Emekçi Kadınlar Günü’müz kutlu olsun.”

Oyuncu Şebnem Bozoklu: “Bu ülkede doğmuş, yaşayan bir kadın olarak çok genç yaşımdan bugüne hayallerimin peşinde koştum, kendi paramı kazandım, kendi standartlarımı belirledim ve çok sevdiğim işim için çok emek verdim. 8 Mart Emekçi Kadınlar Günü’müz kutlu olsun demenin zor geldiği günler. Aslında hiç kolay olmamıştı. Kadın cinayetlerini durdurun! İstanbul sözleşmesini uygulayın!”

Oyuncu Seda Bakan: “İyi çocuklar yetiştirelim anneler, sevmeyi öğretelim. Merhameti, saygıyı, ev işi yapmayı, yardımlaşmayı, kendi tabağını kaldırmayı… Aldığı şeyi yerine bırakmayı… Gerektiğinde vazgeçmeyi… 8 Mart Dünya Kadınlar Günü…”

Oyuncu Hande Erçel: “Hayatımın kadınları. Kadınlar Günü’müz kutlu olsun.”