“Selma Gürbüz; ‘Dünya Diye Bir Yer’ sergisi, İstanbul Modern’de 3 Kasım’da açılış.” Selma Gürbüz, dünyaya bu sergisiyle ve asla unutulmayacak eserlerini bırakarak veda edip başka bir dünyaya gitti. Notunu aldığım o serginin açılışındaydım. Bilmeyenlerin bile anlayacağı kadar sağlıksız görünüyordu; yerlere kadar uzayan, simsiyah elbisesiyle adeta bir başka yolculuğa çıkmaya hazır gibiydi. “Benim için her sergi bir hesaplaşmadır” dediği konuşmasını yaptıktan sonra hastaneye, tedaviye gitti. Otuz beş yıllık sanat yaşamının izlerini taşıyan resim, desen, yerleştirme, heykel, video gibi değişik sanat dallarındaki eserleriyle bu sergi bir hesaplaşmadan çok vedaydı. Ve kimi resimlerindeki dans eden iskeletler de yaklaşan sondan korkmadığı mesajı mı?

Çok genç (1960) ve olgunlukla üreteceği yaşta aramızdan ayrılan Selma Gürbüz’ün masalsı dünyasında insanlar, hayvanlar, tanrılar, doğa, masal figürleri, Anadolu’dan Afrika’ya semboller, ışık oyunları, gerçeküstü bir dünyanın varlıkları yer alıyor ve sanatseverleri her birinin karşısında düşündürürken farklı dünyalara götürüyordu. İstanbul Modern’deki sergisi mart sonunda bitecekken 31 Haziran’a kadar uzatılmıştı. Selma Gürbüz’ü değerli sanatçı, İnci Eviner’in sözleriyle uğurluyoruz: “Sevgili Selma, yıllar önce her gün Akaretler yokuşundan iki tazı ile çıkışın unutulmaz bir resim olarak hafızamda yerini aldı. ‘Dünya Diye Bir Yer’den güzel resimlerini arkanda bırakıp, çekip gittin. Meğerse retrospektif sergin bir veda imiş.”