Geçenlerde twitter hesabımda şu cümleyi yayınlamıştım:
Kendi bütünlüğünü tamamlayamamış, kendine saygı ve sevgisini geliştirememiş kişi, başkasını gerçek anlamda sevemez. (İçimizdeki Çocuk)
Yorum kısmında bir okurum, sormuş: “Kendi bütünlüğünü tamamlamış bir birey var mıdır? Söz konusu bu bütünlük canlı mıdır, yoksa daima sabit midir? Başka bir okurum da, “Bütünlüğün sonradan tamamlanması mümkün mü?” diye sormuş.
Bu konuda kısaca yazmaya karar verdim. Yürürken, araba kullanırken, iş ortamında, lokantalarda, kafelerde asık suratlı, mutsuz, gergin, gözlerinin ışıltısı kaybolmuş insanlar görüyor musunuz? Ben görüyorum, hatta o insanların çoğunlukta olduğu bir toplum olduğumuzu düşünüyorum.
Bu insanlar eğitimsiz değil, çoğu okula gitmiş, meslek sahibi, mevki makamları olan kendilerince saygın insanlar. Peki neden asık suratlı, mutsuz, gergin, gözlerinin ışıltısı kaybolmuş, öfkeli insanlar?
Bu konuyu bir psikolog ve düşünür olarak önemsedim, yıllarımı verdim inceledim ve İÇİMİZDEKİ ÇOCUK, MIŞ GİBİ YETİŞKİNLER, GERÇEK ÖZGÜRLÜK ve KORKU KÜLTÜRÜ kitaplarımı yazdım.
Aşağıdaki soruları önemsiyorum:
1- Bu toplumda anne babalar ve öğretmenler çocukların/öğrencilerinin gözlerinin ışıl ışıl olmasının anlamını bilip önemsiyor mu?
2- Yoksa ana okulundan itibaren çocuğu belirli bir mesleğe, belirli bir sosyoekonomik konuma getirmeye mi öncelik veriyor?
Bu sorunun cevabını siz verin. Bu toplumun içinde yaşıyorsunuz. İçiniz bilir!
“Bütünlüğün sonradan tamamlanması mümkün mü?” diye soran okuruma, “Evet,” diyorum. Nasıl olduğunu da SAVAŞÇI kitabımda anlattım.
Okurlarıma soruları için, sizlere de sohbete katıldığınız için teşekkür ederim.
Doğan Cüceloğlu / 9 Aralık 2019
1
2
3
4
5
6
