İLGİ

İLGİ

Kimileri yaşamak için gelip giderler sadece. Bazısının gözündeyse ”turnedir” bu gezegen. Geçer iken uğramışlardır. Sonuçta seyahattir.
Eğer sual edenim olur ise ne yaptığımı 57 yıldır şu yalan dünyada, ilkin ”şeker söyler, gaymak söyler, bal söylerim” tabi… Ve sonra eklerim;
-Bikaç arkadaşımla birlikte, öğrencilik yıllarımda, Bakırköy Kimsesiz Çocuklar Bakımevi’nde gönüllü olarak çalıştım”.
**
Ardından tam tamına kırk yıl geçse de yüreğimin en derin köşesinde durur o günlerim. O dünyalar güzeli çocuklar, birlikte oynadığımız oyunlar, söylediğimiz türküler, çalıştığımız dersler… Günün birinde sarmaş dolaş veda anı…
Belki de salt bundan ibarettir benim turnem.
Geldim, gidiyorum.
**
Şehrimize 15 dakikalık uzaklıkta bulunan bi köyümüzdeki Özel İlgi Engelli Bakım Merkezi’ne; Can Akengin Bilgi Yurdu Derneği olarak konuk edileceğimiz bilgisi bana ulaştığında, tereddüt dahi etmedim.
Özetle; 21 Ocak Cumartesi günü, Türk Halk Müziği Koromuzun orada olması talep ediliyordu. Arada, her iki kurumun da göz bebeği sevgili Dilara Zevne kardeşim, operasyonun başındaysa derneğimiz Genel Sanat Yönetmeni, can yoldaşım Tan Türker var idi.
3 otomobil ve 1 minibüse doluşarak çıktık yola. Ben ve Tan Hoca dahil, derneğin yarıdan çoğu gripten kırılıyorduk, ayakta zor durduğumuzu belli etmedik kimseye.
Kapıda karşılandık, sağ olsunlar, var olsunlar, Allah böyle temiz yürekli insanları eksik etmesin vatanımdan. Yaptıkları iş, sadece ve sadece ”adanmışlık” gerektirir çünkü, başka bişey diğil!
**
Kurum işverenleri Burak Gümüş ve değerli eşinden, kurum müdürü Tuğçe Dilli hanımefendiden, sayıları 40’ı aşkın hepsi birbirinden özverili personel kardeşlerimden söz ediyorum.
İşin gerçeği, sizlere anlatılabilecek bin tane özel ayrıntı not almışım kafama, İlgi Bakım Merkezi’ne ilişkin. Devletin müfettişi diğilim ki temizliği-düzeni yazayım, disiplini-sevgiyi yazayım, yemekhaneyi-dinlenme ortamlarını yazayım…
Benim şu yaralı kalbime bıçak gibi saplanan ana gerçek, buradaki insanlara ”hasta” denmemesiydi.
-Bakımevi’mizde 86 sakinimiz var, diyordu Burak Bey.
Sakin?
Var mıdır, tanımların daha güzeli?
**
En hafif depresyondan, en ağır şizofreniye değin ruhsal hastalıkların pek çok türüne ilişkin tedavi yöntemlerinin uygulandığını öğrendiğim bu güzide kurumda tüylerimi diken eyleyen ennnn önemli husus neydi peki? Hemen söyliyim;
Giresun sokaklarında yakın zamana değin, kışın ayazında-yazın sıcağında perme perişan gezerken gördüğümüz bazı insanlar (kadınlı-erkekli) da Bakım Merkezi’ne alınmışlardı.
Devletimin hemen her kurumunun cılkının çıktığı şu dönemde, garibanlara-kimsesizlere-ekmeksizlere halen sahip çıkılıyor olması, yeterince sular serpiyordu yüreğime.
Kimse; Türkiye Cumhuriyeti’nin ilelebet payidarlığından kuşku duymasın!
Kimse; ikinci yüzyıla girilen şu günlerde yeni bi devlet kurabileceği hayaline kapılmasın!
**
Sayamadım iki saat mi sürdü, daha mı fazla?
Bilemedim zaman nasıl geçip gidiverdi?
Önce Bilgi Yurdu Halk Müziği Korosu sazende ve hanendeleri sahne aldı. Neylerse güzel eyleyen Tan Türker yine muhteşem bi çalışmaya imza atmıştı. Daha sonra İlgi Bakım Merkezi Türk Halk Müziği solistlerini dinledik sırayla. Çok güzeldiler. Finali iki topluluk yan yana, can cana yaptılar. Bu esnadaki duygu selini kaleme alabilecek kadar ”yazar” diğilim. Dünyada o çapta bi yazar olduğunu da sanmıyorum.
**
Kimse durup dururken zihinsel engelli olmuyor arkadaşlar. Her birinin yaşam öykülerinde ne dramlar var ne acılar var. Şimdi yeri diğil… Başka bi gün bunları da yazmam gerek.
Ama ben kaç gündür, bi engelli kardeşimin oracıkta söylediği şarkıya takıldım kaldım;
”Şu yarada kan olsaydım
Dökülüp ziyan olsaydım
Bu dünyada yerim yokmuş
Keşke bir yalan olsaydım”…
**
Böyle bi turnedir buralar.
Geldim, gidiyorum.