Her gül mevsiminde yapraklarım dökülür, yamalı sevdalarım gelir aklıma

Neden kış aşkları kalıcı olur bilir misiniz?

Tüm gerçekler soğuk yüzüyle ortada kalır, yazgı adına yaşadığımız

her şey şeffaftır bu mevsimde.

Anlarız!

Sevme zamanı, saf mağrur. Kimsin, nesin, nereden geldin,yaşın kaç, evli misin yoksa bekar mı? Ne iş yaparsın?

Bunlar sadece bahanelerin.

Kaybolmak istersin sadece, sana uzattığı gül yaprağı dudak kıvrımları

arasında. Yüzündeki kalmış çizgilerin hesabını da yapmadın,

sormadın nasıl bunca zaman bunlarla yaşadın.

Yine sormayacaksın dalacaksın kaybolmak için aşkın uçsuz

bucaksız bakir koynuna. Bakarken aynaya, geçmişin izlerini bulup,

göz pınarlarından aşağıya süzülen yaşların yer yaptığı o ince

çizgileri tek tek sayacaksın.

Ne sevda yaşları akmıştır bu yollardan. Kalp tınının ritimlerini

bile unutur olmuşsun.

Ya şimdi?

Anlarsın yaş eriyor kemale, gündönümleri bile senin için kırgınlıklar

ifade eder. Baktığın aynayı ters çevirip, zamanın yitmiş

altın yıllarına doğrulup, göç yollarına düşesin gelir. Gümüş yeleli,

zemheri koşumlu atların, dönüşü olmayan sürgündeler.

Kabul et sonsuzluk yok.

Bir kendin yaşarsın

Yine kendinden öte.