Atatürk Kültür Merkezi’nde tiyatro salonundayız. Daha önce kaç kere seyrettiğimi hatırlamadığım “Profesyonel” adlı oyunu yine seyretmeye geldik.

Perde daktilo sesi ile açılıyor. Dekor, bir çalışma odası, ofis. Masada daktilonun tuşlarına vuran, Teodor Teya Kray. Oyunun sonraki sahnesinde adını Teo olarak duyacağımız kırk yaşlarında bir yayın evinin genel yayın yönetmeni, bir sekreter ve bir gizli polisin sürprizlerle dolu soluk soluğa seyrettiğimiz hikâyesi, aslında bir hesaplaşma. İki adamın 20 yıllık hesaplaşması ve kendi iç dünyalarına olan yolculuk. Ailelerine, gençliklerine, çocuklarına ve geçmişlerine duydukları özlem, biz seyirceleri güldürürken bir anda duydulandırıyor. Teo karakterini canladıran Yetkin Dikinciler’in başarılı duygu geçişleri; oyunda dikkat çekiyor.

Gizli polis Luka Laban’ı ise oyunculuğuna hayran olduğum Bülent Emin Yarar canladırıyor. Yarar, sahnede devleşen oyunculardan.

Işıl Kasapoğlu’nun yönettiği oyun yaklaşık 12 sezondur sahnede. İstanbul Devlet Tiyatrosu’nun uzun soluklu oyunu “Profesyonel” Sırp yazar Duşan Kovaçevic’in romanından sahneye taşındı. Kovacevic’in 1990 yılında yazdığı oyununu 2002 yılında filme de çekti.

Yugoslavya’daki büyük dönüşümden önceki ve sonraki toplumsal, politik yaşamı bir entelektüelin yaşam öyküsü içinde, kara komedi türünde ve ironik bir üslupla seyrediyoruz. Oyunun başlarında seyirci ile diyalog halinde olan Teo, sahneye Luka’nın dahil olmasıyla kendi içine, hikâyesine dönüyor.

Oyunda başrolde olan iki karakter Teo ve Luka’nın geçmişte ve bugünde içinde bulundukları politik sorgulamaları, sonra ise aslında çok yakın dost olduklarını görüyoruz. Kendisini uzun yıllar takip eden her şeyini çok iyi bilen hatta bir çok kez hayatını kurtaran Luka’nın kendisini Teo’ya tanıtma öyküsü. Bu öykü içinde ise Teo’yu, Teo’ya anlatan, Luka’nın kendi özlemleri ve hesaplaşmaları. Herkesin kendinde bir şeyler bulacağı, gülerken düşündüren bir kara güldürü.

Pandemiden önce iki perde sahnelenen oyun, artık tek perde oynanıyor.

Işıl Kasapoğlu’nun sahneye koyduğu oyunların hepsi birbirinden başarılı. Dekor tasarım, müzik, hikâyenin bütünlüğü ve oyunun ritmini çok iyi yakalayan yönetmen, çok iyi bir reji ve başarılı oyunculuklarla; “Profesyonel” daha uzun süre sahneleneceğe benziyor.