KEDİ

KEDİ

Yakın dostlarım bilir, hayatta elle tutulur tekbi yanım varsa, kedi babası olmamdır. Bıcır, Greyfurt, Üzüm, Heri falan hepbir yaşarız biz. Evin adamı gibidir, Allah’ın emanetidir, evlat yerindedirler.
Misal Bıcır’ımız, halis-mulis Siyam’dır. Yani kendi kedimiz diye demiyorum, harbiden asil bi kişiliğe sahiptir kerata.
Ağzı var dili yok, hanım hanımcıktır.
Ne tekirler, sarmanlar, ne scottichler falan istedi de vermedik kızımızı, anlayın, o derece.
****
Siyam kedileri, yaratılışları itibarıyla ”tapınak bekçisi” ruhu taşır imiş.
Canlı tanığıyım. Her gece, büyük kızım Çiğse’nin odası önünde ”nöbet” tutuyo çünkü.
Beraber büyüdüler.
****
Minik Yağmur’umsa bebekliğinde;
-”Haydi babaa, koşşş, koşalımmm, Bıcıy’ı yakalayalımmm” diye bağırıp çağırdığı için, o gün bu gün;
Araları biraz limonidir.
****
Beni soracak olursanız??
Günde bikaç kez gelip dudaklarımdan öper Bıcır. Daha da ilgilenmez.
Öyle çok da samimi diğilizdir yani!! Asil hayvan, mesafe koyar. Yalakalık bilmez.
Diyelim eve bi konuk gelir, Bıcır şöyle bi süzer uzaktan. Bu bakışlar; “Kimmiş la ahabu gelen, ne işi varmış bizde ” anlamındadır. Çok da oturmadan bi an evvel kalkıp gitsin uyarısı içerir. Gidene kadar da ortadan kaybolur zaten.
Kediler, evlerin gerçek sahibidir, bizler onların yanında kalan garibanlarızdır asıl.
****
Daha evvel de yazdım idi. Bi ara hasta gibi oldu Bıcır. Bi tuhaflaştı, bi salaklaştı…
Götürdüm veterinere, dolmuşa atıp;
-”Bi sivil, bi kedi” diyerekten kaptan şoföre.
****
Veteriner dostum, epey bi uğraştıktan sonra, zorla koyduydu teşhisi;
-”Yaa Gürsel abicim, milyonda bi olur bu kedilerde, sizin kedi kedilik duygusunu yitirmiş”!
Rezil oldumdu arkadaşlara. Susmadılardı daha bi ay;
-”Gürsel Ekmekçi’nin kedisi anca bu gadar olur”.
****
Geçen bi ablamız. Kedi almış evine. Kargadan başka kuş bilmem ya, sordum hemen;
-”Siyam mı abla”?
-”Yok. Bildiğin sokak kedisi”.
-”İyi etmişsin abla. Sevaptır”.
-”Tabi sevaptır. Yetim diye aldım”.
(Durup bakacan bu güzelliğe şimdi. Böyle bi bakış biçimi dünyanın hangi şehrinde olabilir ki başka? Yetim kedi!!!)
(Hem zaten bütün kediler yetim diğil midir? Ana babasıyla büyüyen kaç kedi tanıyoruz?)
****
Bıcır’ımız yaşlandı. 1 aylıkken geldiği evimizde, 15 yıldır yaşamı paylaşıyoruz çok şükür. Kendi adıma, pek çok şeyi O’ndan öğrenmiş olmanın huzuru içindeyim.
Kalbimdeki sonsuz Allah inancını bile bu kediciğe borçluyum ben.
Ve nasıl bi hesapsa… Kim, hangi yetkiyle uydurduysa… İnsan yaşına uyarlandığında… 90 yaşında imiş bizim kızımız artık?
Hareketlerinin yavaşlamasından anlamıştım zaten. Hoplayıp zıplamaları, kapılara tırmanmaları azalmıştı. Arada bi kedilik damarı tutup yaramazlık yapınca benden yiyordu lafı;
-“Gız rahat dur! Sanki essahtan kediymiş gibi”…
****
Bıcır’ımız dün gece Giresun Hayvan Hastanesi’ne kaldırıldı. Elden ayaktan düşmüş idi iyice. Bu sabah bi “veda yazısı” yazacağımdan korkuyordum.
Şükür ki ölmedi. Karaciğer yetmezliği tanısıyla geri geldi hastaneden. Bundan sonra özel mamalar, özel ilaçlar ve özel bakım gerekecek imiş. Biz, en ufak bi soğuk algınlığına tutulsak, sanki doktor gibi başımızda durur idi Bıcır.
Şimdi biz duracağız.
****
Veterinerlerin tamamının cennetlik olduğunu düşünürüm.
Bazen de gülerek sorgularım; yahu bu hayvan hastalıkları nasıl saptanabildi ki? Öyle ya, ne okuyup prof olabilmiş bi kedicik gördük, ne de dişim ağrıyor diyip diş hekimine gitmiş bi köpecik… Yani ne gibi bi ölçümle anlaşılabildi, bizimkinin karaciğer yetmezliği?
Uzatmayayım.
Tüm veterinerlerin tuttuğu altın olsun. Dünyada hangi meslek bu denli yüce olabilir?
****
Geceleyin karanlıkta. Başını öne eyer. Bıcırla dolu günlerini bir bir anımsar…
Bi melekle aynı evi paylaşmış olduğunu anlar… Bi ömrün finali olduğunu bilir…
Ellerini göğe açar…
Ağlar, ağlar, ağlarsın.