Pandemi bitmedi ama kültür ve sanat ortamı salgın bitmiş gitmiş kadar hareketli. İş Sanat da yeniden güçlendirilmiş salonuna dönerek klasik müziğin gedikli seyircileriyle buluşuyor. Bu kez uzaklardan, Güney Amerika’dan gelmiş bir topluluk Simon Bolivar Senfoni Orkestrası’nı bu akşam da dahil olmak üzere, üç akşam boyunca konuk ediyor. İlk akşamki konserini izleme şansım oldu. Yanımda gazetemizin yazarı müzikolog Evin İlyasoğlu da olduğu için bilmediğim şeyleri sorabildim. En çok şaşırdığım, orkestranın müzisyen sayısı. Sahneye zar zor sığmış sanatçılar sayabildiğim kadarıyla 150 kişinin üzerindeydi. Pandemi ortamında giderek minimalizme alışmışken Latin Amerika’dan bu kadar kalabalık gelebilmek büyük bir prodüksiyon. Orkestra müzisyenlerinin bir üst tavan sayısı var mıdır diye soruyorum, görünen o ki yok. Zaten orkestra “Dünyanın en büyük orkestrası” olarak Guinness Rekorlar Kitabı’na girmiş!

HAYRANLIK YARATTI

Orkestra, ilk bölümde Dvorak Çello Konçertosu’nda çellist Poyraz Baltacıgil’e eşlik etti. Genç çellistin büyük heyecan ve duyarlılıkla çalmasına salondaki seyirciler kadar, aralarında bulunan babası da hayran oldu! Baltacıgil ailesinin bütün fertlerinin müzisyenlik hikâyesini de İlyasoğlu’ndan dinledim. Simon de Bolivar Orkestrası, ikinci yarıda yine Şef Christian Vásquez yönetiminde Sergey Prokofyev’in 5. Senfonisi’ni seslendirdi. Müzisyenler çok genç ama en deneyimliler kadar başarılı bir performans çıkardılar, iki bölümlü ve hayli uzun ve zor konserde. Salon nefes almadan dinledi ve finalde, dakikalarca ayakta alkışladı. Bis parçası ise programın aksine, neşe ve muhabbet doluydu, hatta müzisyenler arada yerlerinden kalkıp dans ederek çalıp hepimizi biraz daha coşturdular. İzleyenler şanslıydı. Belki bu akşam yakalarsınız?