BÖĞÜRTLEN

anıtkabir özel defteri’ne yazı yazan her adam, kalemi eline aldığı an itibarıyla, Ata’mızın sanki en samimi arkadaşıymış gibisinden bi havalara bürünür..

normal koşullarda Ata’mızın karşısına çıktığında ağzını açıp da korkudan tekbi sözcük söyleyemeyecek böylesi ne kadar adam varsa, özel defterde Atatürk’e ”sen” diye hitap etmeye bayılır..

”senin devrimlerin”, ”senin ilkelerin”, ”ben koruyacam”, ”sana söz veriyorum”, ”sen rahat uyu”, ”yarın sabah kahvaltıdan sonra ben herşeyi halledicem”, ”atina’ya girilmiş bil” gibi kişiliksiz ifadeler, yazılır da yazılır bu saygı defterine nedense..

eşsiz bi devlet adamına, böyle, meyhaneden masa arkadaşı niyetine seslenmek daha mı etkili olur? dünyanın en büyük komutanına adeta harp okulunda askerliği beraber yapmış gibi davranıldığında ellere ne geçer? bilmiyom ki.. bunları çözebilmek kolay işler değildir.. türlü çeşitli ruh hastalığıdır bunlar, başka bi’şey ummayalım..

****

kabahat tamamen ismet paşa’mızda bana sorarsanız.. gerçi, Ata’ya dünyanın en doğru lafını edip, ” vatan sana minnettardır” demiş, ama belli de bi kapıyı açıvermiş istemeden.. ondan sonra da ipin ucu kaçmış işte.. koskoca Atatürk, aşşağı ayrancı dolmuşçular kooperatif başkanı’nın anıtkabir ziyaretinde bile ”sen” olmuş..

diyeceğim başka, gündelik yaşamda insanlarla samimiyet kurmak hiç de kötü bişi değildir gerçekte..

süpermarketçiliğe ilk adımı ankara’da kızılay gima mağazasında atmıştım yıllar önce.. bilmeyenler için şöyle söyliyim; bizde, kızılay gima’dan yetişmeyen adama marketçi denmez.. sektörün vembley’i orasıdır çünkü.. bunu bilir, bunu söylerim..

****

işte o yıllarda, Atatürk’ün henüz ölmediğini ve kızılay gima’nın devamlı müşterisi olduğunu hayal eder, gözlerimi yollarına dikerdim.. şimdi güvenlik personelim anons geçecek, Atatürk kapıda görünüp alışverişe gelecek falan.. mesleğini oyuncağı gibi sevmeyen adam, asla başarılı olamaz, böyle öğrendim yaşadıklarımdan..

bi yönetici olarak, koskoca Mustafa Kemal’e nasıl hitap etmeliydim.. ”paşam, hoşgeldiniz” mi demeliyim.. içimden geldiği üzre ”ooo,mustafa abi hoşgeldin” mi.. zamanla ahbaplığımız pekişir, müdüriyete çay içmeye gelir miydi.. ”çocuk, sittiret çayı mayı, iki kadeh atalım şuracıkta” der miydi.. bölge müdürüm’den gizlice Ata’yla demlenir miydik? ne bileyim, keşke olabilseydi bunlar..

o’na kasada kuyruk bekletmezdim mesela.. iadelerinde zorluk çıkartmazdım.. boş bira şişelerini çaktırmadan teslim alırdım.. çıkışta poşetlerini taşımaya yardım eder, en son müşteri servisi’ne kendi ellerimle bindirip geri gönderirdim çankaya’ya.. ”yengeye selam mustafa abi”.. ”sağol çocuk, hayırlı işler”..

hayali cihan değer dedikleri bu mudur..

****

taşra illerinde durum biraz daha ilginç olur..

Atatürk’ten bile daha zor adamlarla tanışılır küçük illerde.. kimi görgüsüz müşteriler süpermarket müdürüyle dost olmayı, şehrin valisiyle ahbab olmak gibi önemserler.. aslında bi psikolog desteğiyle yaşamaları gereken bu tehlikeli insanlar, müdürle ve yardımcılarıyla samimi oldukları sürece, etin, tavuğun, peynirin, zeytinin, elmanın, armutun tazesini alacaklarını sanırlar..

hiç de öyle değildir oysa.. süpermarket piyasasının en kaşarlanmış elemanları bu tür reyonlarda görev alır.. bırak müdürün arkadaşını, müdürün kendisine bile en geçkin ürünleri kakalamak üzere özel yetiştirilir bu herifler..

müdür falan, gölgesinde kalır herdaim bunların..

****

şu yaşlı dünyamızda, gölgede kalmak dedikleri, pek de hoşnut olunacak bi duygu olmasa gerek.. örneğin, ünlü tangocu secaattin tanyerli yüzünden zavallı esin engin yaşamı boyunca kıyıda köşede kaldı hep.. derdinden kanser oldu sonunda..

arif şentürk var olduğu sürece, soner özbilen gölgesinde kaldı bunun da, aman bre deryalar türküsünü şöyle bi göğsünü gere gere söyleyemedi adamcağız.. ilhan irem yüzünden erdem alkın meşhur olamadı örneğin.. kartal tibet kıçını yırtsa da bi ediz hun edemedi..

dünya genelinde de var bunun bi’sürü benzer örnekleri.. şahsen en yakından bildiğim, stefan hawking uzun süre benim gölgemde kalmıştı sözgelimi.. çok mektuplar yazdım o’na, ”üzülme” diye.. biraz daha çalışması gerektiğini tembihledim sıkı sıkı..

eh, çalışkan çocuk o da, geçende yazdığı ‘’kainatın düzeninde tanrı’ya gerek olmadığı’’ konulu makalesiyle biraz önüme geçer gibi oldu.. geçmedi desem yalan olur.. takdir ettim keratayı..

üç aşağı, beş yukarı hemfikirim hawking’le.. din’lerin anlattığı ve bugünkü bilinen anlamda bi tanrı’ya gerçekten de gerek yoktur.. yani, böğürtlen yaratabilmiş sevgi dolu bi kudret, aynı zamanda cehennemi de yaratmış olamaz.. yüce Allah bizim, zordayken yardımımıza koşan aile büyüğümüzdür..

****

ilkokulda kümelere ayrılırdık.. bizim kümeye ‘’dünyanın oluşumu’’ konusu denk düşmüştü bi keresinde.. küçük yaşlardan bu yana giresun tarihindeki yegane bilim adamı olmam nedeniyle kalkıp tahtaya ben anlatmıştım konuyu.. gaz bulutları-toz bulutları, falan filan işte, unuttum gitti..

ben unuttum, ama bilim dünyası hala bu düzeyde duruyo arkadaşlar.. bilim, henüz hiçbi konuyu çözemediği gibi, bu gazlar-tozlar falan hiç de inandırıcı gelmiyo insanoğluna.. din’in dünyayı kuşatması, bilimin şu acizliği yüzündendir biraz da..

moralinizi bozmayın yine de..

yobaz milleti, hiçbi zaman böğürtlen tarlasında bulamayacaktır Allah’ı..

kızılay gima’ya geldiğinde söylemişti bana Mustafa Abim, oradan biliyom..

Düşüncelerinizi bizimle paylaşırmısınız ?

ÇEPNİ SÖZLÜĞÜ

Mediha Gökçer’in Anısına:

Tolga Çevik’in kız isteme anısı

Yaşam ve Ölüm Üzerine Bir Sohbet – Celal Kadri Kınoğlu

BULVAR GAZETESİ 13 MART 2002 ÇARŞAMBA

1Oda1Tiyatro’nun Yeni Oyunu

İBB Şehir Tiyatroları – İkinci Perdenin Başı

29. İstanbul Tiyatro Festivali Katedral ile başladı

Nerede kültürel miras?

Tiyatro Boyalı Kuş 25. Yılında