BENİM ŞARKIMI SÖYLE

Sevgili hocam Timur Selçuk anısına ithaf olunur.
***
Aslında ilk kitabımı 1988’de yazdım.
Adı ”pencereye açılan sokak” idi.
***
Başkasının olsa, penceresi açılır di mi sokağa?
Bizimki tam tersiydi.
***
O sokaktan
O gelirdi.
O çok güzeldi.
Yatağımıza nur inerdi.
***
Yazdım ben ol kara sevdayı.
Yok, gülmece kitabı diğildi.
Yok, hüzün kitabı diğildi.
Yazdım işte…
100 sayfa mı 150 sayfa mı neydi?
***
Biraz Timur Selçuk. Biraz İnönü Stadı. Biraz deplasman otobüsü. Biraz Marmara İktisat. Biraz babam. Biraz bağlamam.
Ama hep anam.
Öyle bi kitap idi.
***
Pencereye Açılan Sokak.***Kimisi “meddah” bile dedi okuyunca taslağı.
Öyle miydi?
Palyaçolar hep üzgün diğil miydi aslında?
Palyaço ben miydim?
***
Elbette acemiydi.
Elbette 22 yaş toyluğuydu.
Ama en “samimi” kitabımdı.
***
O sokak karardı bigün.
O pencere kapandı bigün.
Tomar tomar dosyayı yırtıp yırtıp denize attım bi Ortaköy gecesi.
***
Pencereye Açılan Sokak.
O kitap hiç basılmadı.
***
Şarkının olur.
Şiirin olur.
Türkünün olur.
Deyişin olur.
Ama bi kitabın nakaratı mı olurmuş?
***
Benimkinin vardı.
-“Hüzünlü bakma öyle benim şarkımı söyle”.
Buydu kitabımın nakaratı.
Arada bi bunu yazıyordum sayfalar içre.
Tekrar tekrar. 15 tekrar, 20 tekrar.
***
Benim şarkım var mıydı peki?
Onu da edebiyat tarihçileri bulsun.
***
-“Kanaryam güzel kuşum
Ben sana vurulmuşum”.
***
O gelirdi.
O sokaktan.
O pencere kapandı.
O sokak karardı.
***
O kitap Ortaköy sahillerinde boğuldu.