Endülüs’lü Çingene

Nazar boncuklu şal boynunda
Uçtu rüzgarla İstanbul’a
Ağzında yaprakları dökülen gül
Eteklerinde zil,
Endülüs’lü çingeneydi kadın…

En değerli tablosuna sahipti müzayedenin
Ölüyordu Cleopatra…
Varlığına, aşkına bedeldi topladığı mutluluklar
Bir kapıda masallar bir kapıda gerçekler
Mülteci gençliğinde bıçak yarası hayaller
Med-cezir oynuyordu hayatla…

Gel diyordu sonu ölüm olsa da gel
Kendini kıskanmalısın gördüğün düşlerde
Doludizgin koşuyordu Cleopatra,
Nefret edercesine dizginlerden…
Savuruyordu şalını göğsünden
Ve haykırıyordu göklere;
‘Vurabilirsiniz oklarınızla seven yüreğimi,
Cehennemse cezası, ne kaldı ki yanacak?
Sevgiden yaratan Râb,
Aşkın hesabını mı soracak? ‘